Reisdag:
Best oké geslapen in het “kraaiennest” van ons 3-persoons kamertje. Gisteravond nog even een biertje gaan halen in het naastgelegen hotel, daar is WÉL een bar.
5.30u een vroege douche en op naar het ontbijt.
De shuttle naar Schiphol nemen we een 1/2 uur eerder om op de luchthaven nog last minute te regelen.
Daar treffen we ook onze reisgenoten Laurens en Gemma, nadat onze gids Allard en zijn partner in crime, en “taxichauffeur” Jantine. Nu kunnen we persoonlijk kennis maken met haar, leuk.
Een fotomomentje samen en door.
Het inchecken verloopt moeizaam. Onze travelbags worden niet ingenomen door de automaat. Dus alsnog in de rij om in te checken. De rij wordt langer en langer en het schiet niet op met maar 1 balie economy, en 4 balies priority
De vlucht A’dam naar Oslo begint met bijna een uur vertraging.
Daarnaast malheur thuis. Er is geen elektriciteit in huis en de zekeringen klappen er steeds uit.
Op afstand en telefonisch kan ik geen oplossingen aandragen, hopelijk kan M&M nog helpen oplossen.
Het boarden loopt vlot en het volgeboekte vliegtuig zet koers naar Oslo.
Vanwege het uur vertraging lopen we het risico onze aansluiting naar Narvik Evenens te missen. Ik check de stewardess met die vraag en we hebben geluk. De aansluitende vlucht vertrekt een 1/2 uur later. Joepie.
Helaas een snelle passage door de mooie moderne luchthaven van Oslo.
Helaas, geen tijd om te shoppen en hollen om de vlucht te halen.
Nu maar afwachten of onze ruimbagage dat ook gelukt is…
Snel een telefoontje naar Yvonne met hoe de stand van zaken is met haar malheur en elektrisch mankement. Hèhè dat net als ik weg ben. Yvonne zegt; het is zoals het is, het komt goed.
Nu wordt het op een holletje naar de lugage handling en we hebben een bus te halen, willen we niet in het donker aankomen bij Olivier en zijn zeiljacht: de Moondance.
Dag 1
We arriveren in Harstad na een busreis van 1 uur
Onze schipper Olivier staat ons al op te wachten en we schuifelen over het ijzige asfalt met “ gevaar voor eigen leven” naar de kade waar ook de vader (Leon) van de schipper ons op de Moondance opwacht.
We worden rondgeleid én krijgen uitleg en veiligheid info. Dan naar onze kooien om onze spullen kwijt te raken. Dat is “ behelpen” ten opzichte van onze luxe leven thuis.
De avond valt snel, maar de beleving wordt met het uur mooier.
We genieten volop, krijgen mbv van de beamer inzicht in (zee-) gebied, mogelijkheden voor Allards plannen voor onze tochten enz.
Met wat extra spanning gaan we tegen 22.oou te bed. Wiegend in het water van de haven, weten we dat we morgen varen naar Lundenes Grutoya, en vanaf daar op onze sneeuwschoenen stijgen naar een topje op het eiland Grutoya
6.30u… mijn nachtje slapen op de Moondance mét oordopjes was oké.
Er was vannacht veel verkeer, naar het sanitair blok. De pomp(en) hoorde je veelvuldig werken van het toilet.
Ondanks gesnurk, een wekker die per ongeluk veel te vroeg ratelde, heb ik best oké geslapen.
Ik ben ÉCHT geen ochtendmens, maar op mijn reizen ben ik meestal (en zo ook nu) als eerste wakker.
Om het badkamer en- en toiletbezoek van 8 personen efficiënt te laten verlopen in 35 minuten, sprint ik als eerste,(ik ben tóch als eerste wakker) en klaar.
Ontbijtje, varen en aan land. Meteen de “flappers” onder en lopen.
In het mooiste landschap kijken we over de fjorden, bergen en landschappen.
Op het fjord oefenen Noorse oorlogs schepen
We lopen gestaag omhoog, het glooiende terrein maakt plaats voor iets steiler, en het geplande topje lijkt nog ver uit zicht.
Ik zie Allard en Resi voor mij lopen terwijl het nog steiler word, en denk: hier is een mooi punt om, voor vandaag te stoppen, van het landschap te genieten over de baai.
Ff checken bij onze gids: komen jullie hier strak langs terug? JA
R stopt “ met me mee” en samen nemen we de omgeving in ons op.
Na 15?minuten vinden we de locatie waar we zitten tóch wat erg steil, en besluiten terug af te dalen.
Emma wacht dan al wat lager op de berg op ons, en al vrij snel volgt de rest ons spoor ook naar beneden.
In een lekker tempo bereiken we weer de haven, waar schipper Olivier en crewmember Leon net aanvaren in de haven, na een retour vaart van Harstad met een defecte buitenboord motor van de dinkie.
Dan komt een heel mooi moment. We gaan terug ZEILEN, welliswaar met heel weinig wind, maar de nu ondergaande zon kleurt onze omgeving en bergen in rose, paars, pastel en duizend andere kleuren. We genieten volop van het leven op dit zeiljacht. Krijgen info en uitleg over alle nautische bijzonderheden en leggen uiteindelijk in het donker aan in de haven van Lundenes
Ik nodig mijzelf uit om als eerste een douche ervaring te beleven op dit yacht.
In 2×30 seconden lukt het om in te zepen en uit te spoelen, en BAH wat ruik je weer lekker.
De bijna routine in deze groep om het avondeten georganiseerd te krijgen loopt zo vanzelfsprekend en niet veel later staat er een heerlijke stamp met raindeer op tafel.
Het afwasgebeuren lost zich vanzelf op, en niet veel later zitten we gezellig te kletsen met een borreltje. Er passeren ook mooie interessante en soms diepgaande gesprekken
en deel verhaal van Zondag
Zondag 3 maart
Een prima nacht. Beetje koud aan de voeten maar die liggen tegen de wand.
‘‘s nachts plots gegil, 4 uithalen, daarna weer stil. Het kwam uit de kooi van Emma, ik stond al op het punt van snel opstaan, maar daarna weer rust, en ik val dan ook weer redelijk snel in een sluimerslaap.
Een wasje van gezicht en oksels volstaat. (Gisteravond nog gedouched) direct in die ruimte toiletbezoek. Zo; ook weer kwijt 🙈
Een prima ontbijt, ik snij samen met Laurens het fruit voor de fruitsalade. Leon onze crew member pochte gisteren met zijn befaamde havermoutpap.
Ondanks mijn 2 zeer slechte ervaringen op expeditie, van havermout ontbijt in Nepal 🇳🇵, daar ging ik van over mijn nek 🤮 wimpelde ik dat toen af. Nu vanmorgen denk ik: give it a try. Heeeerlijk, niet de “cement” die ik toen kreeg. Met dun/dik genoeg, maar ook met gewelde rozijnen, kaneel en appel. Wat honing erbij en jammie 😋
Opruimen, afwassen en het dek op. We spotten 3 zeeotters die aan het spelen zijn, trucjes doen, visje vangen. En WIJ ZIJN ERBIJ 😇 Daarna help ik Olivier, Leon en Allard bij het diesel bijtanken van de boot, dat maar deels lukt, want de pomp ⛽️ stopt.
De motor gaat aan en we kiezen het sop. Vrij snel wordt het zeil ⛵️gehesen en zelen we een stuk, maar de motor moet er al gauw bij, om tijdig op onze wandel plek te raken
Een prima nacht. Beetje koud aan de voeten maar die liggen tegen de wand.
‘‘s nachts plots gegil, 4 uithalen, daarna weer stil. Het kwam uit de kooi van E, ik stond al op het punt van snel opstaan, maar daarna weer rust, en ik val dan ook weer redelijk snel in een sluimerslaap.
Een wasje van gezicht en oksels volstaat. (Gisteravond nog gedouched) direct in die ruimte toiletbezoek. Zo; ook weer kwijt 🙈
Een prima ontbijt, ik snij samen met L het fruit voor de fruitsalade. Leon onze crew member pochte gisteren met zijn befaamde havermoutpap.
Ondanks mijn 2 zeer slechte ervaringen op expeditie, van havermout ontbijt in Nepal 🇳🇵, daar ging ik van over mijn nek 🤮 wimpelde ik dat toen af. Nu vanmorgen denk ik: give it a trie. Heeeerlijk, niet de “cement” die ik toen kreeg. Met dun/dik genoeg, maar ook met gewelde rozijnen, kaneel en appel. Wat honing erbij en jammie 😋
Opruimen, afwassen en het dek op. We spotten 3 zeeotters die aan het spelen zijn, trucjes doen, visje vangen. En WIJ ZIJN ERBIJ 😇 Daarna help ik Olivier, Leon en Allard bij het diesel bijtanken van de boot, dat maar deels lukt, want de pomp ⛽️ stopt.
De motor gaat aan en we kiezen het sop. Vrij snel wordt het zeil ⛵️gehesen en zelen we een stuk, maar de motor moet er al gauw bij, om tijdig op onze wandel plek te raken
Vanavond verder schrijven
Zeilen vanuit de haven naar de ankerplaats in het fjord van waaruit we een mooie sneeuwschoen wandeling met 430 hoogtemeters
We bereiken onze “ankerplaats” in het fjord, nadat we een akker van 12 zalmkwekerijen op zee voorbij zijn gevaren.
Er wordt mij de gelegenheid geboden om de helmstok te bedienen tijdens het zeilen. Welliswaar moet de dieselmotor erbij geschakeld worden, maar toch.
We worden na een (weer) fantastische lunch met de dinkie aan land gebracht.
De check van pieps en antilawine rugzakken staan aan, en voorzichtig starten we de Tour tussen alle dode berkenboompjes naar boven.
We horen water onder de sneeuw kabbelen, ontdekken 3 wegvliegende sneeuwhoenders.
Soms pittig stijgend, dan weer iets meer relaxed gaat het omhoog.
We zien uiteindelijk het zadeltje, tussen de 2 kanten van de berg, waarvan we hopen dat we de afdalende kant gaan zien.
Maar niets blijkt minder bewaarheid.
Verder stoempen op onze sneeuwschoenen omhoog.
We wanen ons als GOD “ in Noorwegen” 🇳🇴
We bereiken uiteindelijk het hoogste punt, en zien de zon achter ons oranje-rood donkerder wordend ondergaan.
Dan dalen we geleidelijk, we moeten 4 meertjes/meren passeren, vooral links houden, de meren zijn niet heel herkenbaar, om geen gevaar te lopen.
Op enig moment bereiken we een (té?) steile helling. Het knijpt in de kuiten. Heel voorzichtig dalen we. Het zweet staat op de rug en in de bilnaad. Pffff die gaat gelukkig heel goed. Zo veilig dit stuk gedaan.
Na enige tijd begint het écht te schemeren, maar we moeten nog zeker 3 meren passeren voor we nog verder naar beneden afdalen.
We worden ingehaald door de duisternis, en het fjord is nog niet eens in zicht, ook nog geen portofoon contact mogelijk op de berg met onze boot, die ons (ergens? moet komen oppikken.
Mijn (zonnen-)bril heb ik nog op, maar die beslaat steeds meer, en zet ik op mijn voorhoofd.
Nu zie ik nog maar weinig meer. De stappen van Allard vóór mij, kan ik niet meer onderscheiden, en na een gat in de sneeuw waar ik instap, vergaat me bijna de moed.
Nu vraag ik dan toch aan Allard om in mijn rugzak mijn brillendoos te plukken en kan ik eindelijk wisselen met mijn normale bril.
Vanaf dan is de zon écht weg, en na het bereiken van het laatste meer, wordt de hellingshoek steiler en steiler >30%
Ik knijp het als een oude dief, zweten als een otter, en “weesgegroetjes prevelend” voor een goede afloop.
Samen met Allard is ook en vooral Laurens in “the lead” zij maneuvreren ons langs de steilste stukken, met behulp van de verlichting van hun I-Phones
Na vele benauwde momenten en hellingen, zien we uiteindelijk de verlichting van de Moondance, die in het fjord op ons ligt te wachten.
Als we uiteindelijk aan de oever staan, zien we ook al schipper Olivier met de dinkie ons tegenover komen varen en helpt ons terug aan boord.
Dankbaar ben ik als we koud, bezweet, doornat, en met pijnlijke spieren aan boord worden gehesen.
Snel droge kleren, beetje opwarmen… en
terug aan dek, want: als kers op de tasrt van deze dag is er nu NOORERLICHT. Mens wat is dat voor een natuurfenomeem om in het écht mee te maken.
We krijgen daarna nog een fenomenaal diner, aangevuld met door Olivier vers gevangen, en bereidde vis 🐟 🎣
Wat wil een mens nog meer.
Een soort van rondegesprek, sluit een mooie en dankbare dag af.
De oude kaas, die als extra ruimbagage meeging wordt dankbaar geconsumeerd.
Life is good !
Wie weet wat ons morgen weer te wachten staat
Maandag 4 Maart
Gisteravond nog laat geschreven in dit medium/dagboek, terwijl iedereen al naar bed is. Even momentje pakken.
Dat ik hier ben op deze plek, dankzij wie en waarom mij dat zo gegund wordt.
Om 0.01 uur naar bed. Ergens in het noorden van Noorwegen 🇳🇴 is een blije jarige!
Ik slaap 💤 👍 prima
Omdat de hele bemanning deze ochtend heel veel werk heeft aan het losmaken van de 2 landlijnen en het anker, heeft Laurens de taak op zich genomen om het ontbijt te verzorgen. Als ik de kajuit binnenkom vanuit mijn kooi, zie ik dat ook R geholpen heeft,
ÉN: een prachtig versierde stoel staat klaar 🎉🎈🎊inclusief een mooie kaart met de wensen van iedereen aan boord. Ik krijg wensen én natte ogen (Fischerman friends?)
Ik hoef niets te doen, kan zo aanschuiven aan de ontbijttafel en krijg zowaar gebakken ei!!
Ondertussen wordt er reeds gevaren,
Dan komen de 3 echte mannen terug van het ont-ankeren, en ook zij geven mij een fijne verjaardagswens. Bovendien krijg ik van Leon een prachtig kado; 2 twee! Aquarelleren. Een van de boot, en een van ondergetekende.
We varen eerst met behulp van de motor, iets later met het (hoofd-)zeil. Daar komen iets later ook nog de genuia bij. Ik mag als volleerd stuurman weer de helmstok bedienen.
Met een maximum snelheid van 6.2 knopen
ben ik helemaal happy
Misschien vanavond meer nieuws
Met soms wel, en soms geen wind (de moter moet er soms bij) gaat het dan weer snel, dan wat langzamer. Emma gaat ook langdurig aan de helmstok, evenals Herman.
We lunchen onderweg deels op het dek, en deels in de kajuit. De spaghetti 🍝 wordt lekker opgewarmd, boterham met kaas, soep en van alles wat er voorhanden is.
Het is een mooie maar ook lange zeiltocht.
Enige zeeziekte doet zich in lichte mate voor.
De druk armbandjes werken bij mij goed.
Herman laveert ons tussen de rotsachtige eilandjes en de Moondance wordt in zee geankerd.
Het middag programma wordt: rondstruinen op het eiland en/of vissen met Olivier
We ankeren voor de kust van een onbewoond eilandje. Het anker voor gaat uit, daarna het achter anker, door Olivier met de bijboot; 30 kilo anker en nog eens 20 kilo ketting zet hij 20 meter verder overboord.
Ik kies voor het visprogramma, terwijl mijn andere vrienden met Allard het eiland gaan afstruinen en ontdekken.
Als Olivier iedereen aan land heeft gezet met de bijboot gaat hij met mij naar de betere visplaatsen aan de achterzijde van het eiland.
Hij weet al een bijzondere doorgang tussen de 2 eilandjes, slechts 5 meter breed en de “diepte” neemt af bij iedere meter die hij vaart.
Tenslotte lopen dan uiteindelijk toch aan de grond, de buitenboordmotor gaat omhoog en op spierkracht ploegen we ons over de ondergrond heen met behulp van 2 peddels.
De plekjes die Olivier uitzoekt om te vissen 🎣
liggen op 40 tot 90 meter diep. Een waar vis metier gaat voor mij open na de uitleg van O.
Als we niet snel genoeg iets vangen, verplaatst hij ons mbv een “dieptemeter” naar een andere plek, en jawel Olivier haalt in no time een prachtige kabeljauw omhoog voor het diner vanavond. Een 2e volgt snel, maar die is te klein, en mag terug naar mama Kabeljauw.
Nog een verplaatsing later, is het bij mij ook raak. Hèhè, ik ga vissers-latijn-geschiedenis schrijven! Maar 5 meter onder het wateroppervlak raak ik hem kwijt 😡GvD
Tja zegt O we vissen nog op 1 nieuwe plek en varen dan terug naar het eiland om iedereen weer op te pikken.
Daar in 5 minuten tijd vangt O de 2e, en zowaar ook de jarige Job vangt een hele mooie grote Kabeljauw. Mijn eer is gered, én het avonddiner is gegarandeerd, want O maakt hier uiteindelijk een heerlijk curry van.
Dan snel met de Dinkie iedereen ophalen, maar niet voordat we voorlangs @Moondance varen met op de verre achtergrond de nét ondergaande zon 🌞
Terug naar het zeilschip en het snijden van alle groenten: zoete aardappel, wortel,paprika’s, broccoli, champignons, uien en nóg meer heerlijkheden.
Als iedereen voldaan is, de laatste restjes uit borden en pannen is gelepeld, volgt het rondje van de dag, en een beamer! uitleg en presentatie van de (vaar-) en (2) bergtochten morgen.
Als daarna iedereen “rozig” is van whiskey die ik en andere hebben meegebracht, gaat al vlot iedereen te bed.
Schipper, Olivier,crewmember En gids Allard zijn al lang en vroeg op, ook ivm ankerwacht.
Ik kijk dan ook terug op een hele mooie, rijke en waardevolle (verjaar)dag, waarin ik natuurlijk toch ook wel mijn lieve Yvonne, mijn dochter en (schoon-)zonen en kleinkinderen wel mis, maar dat haal ik volgende week dan hopelijk in.
Voor nu; lieve reisgenoten, en ook iedereen die mij toch wist te bereiken op deze afgelegen plek in Noorwegen 🇳🇴 via de media, BEDANKT, BEDANKT. Ik was ERG jarig
Dinsdag 5 Maart
De natuurlijke wekker ⏰ maakt ons zo rond 6.30 uur wakker. Rise and shine opstaan voor een goed ontbijt.
We liggen nog steeds geankerd voor het eilandje en vóór vertrek moet er eerst (ont-?)ankerd worden. Dat doen Olivier, Leon en Allard terwijl wij ontbijten.
Plan: in Rota moeten een aantal boodschappen gedaan worden, én wij moeten met bijboot afgezet worden.
Dus: hophop in de boot. Rugzak aan, pieps aan, antilawine rugzak om en geactiveerd. Reddingsvest aan en gaan.
Nadat we op een strandje zijn afgezet, stijgen we gelijk goed omhoog, de sneeuwschoenen doen hun werk.
Als we al wat op hoogte zijn, zien we diep onder ons de Moondance varen. Ze hebben samen met Emma boodschapjes gedaan, en op onze reis app lezen we:
…maar wij hebben drie – ik herhaal – drie pecanotengebakkjes. In het Noors begrepen we zelfs dat die binnen yuur geconsumeerd verreweg het lekkerst zijn …<<<
Zij varen dus om de kaap van de berg die wíj oversteken.
Ná het bereiken van het hoogste zadel, nemen we een pauze, en zien diep onder ons de Moondance langzaam voortkruipen. Die gaan niet voor ons in het fjord zijn, en wij zien onze afdaling in de sneeuw liggen en die ziet er UITNODIGEND uit.
Op het gemak flapperend op onze sneeuwschoenen dalen we lekker af. Het eerste 1/2 uurtje nog in de schaduw, en dan piept de zon over de achter ons gelegen hoge bergkam, heerlijk.
Er volgt nog een stukje strak naar onder, waar het even behoedzaam wordt, maar dan zien het meer, de bosjes, het strand en het fjord liggen.
Tot onze verbazing zien we na het meertje, de Moondance tóch al in het fjord liggen. Pfff, toch nog sneller dan ons.
Nu moeten we nog via een moeilijke kustlijn de bijboot zien te bereiken……
Wordt vervolgd
Als we afdalen van de berg, zien we dat de Moondance al in het fjord ligt en dus op ons wacht.
Het wordt nogal en “gesjravel” langs grote gladde rotsblokken, glibberd zeewier en bevroren stenen en ijs. Toch lukt het uiteindelijk om met een forse omweg een landingsplaats voor de bijboot te vinden, zonder dat deze op de deining beschadigd raakt op de rotsige kustlijn.
Bij die laatste poging laat mijn knie het afweten bij een grote stap op 2 blokken en knik té zeer terug en daardoor een overgebogen kniegewricht. Daar help de Brufen, die ik al een week voor de knie arthrose (deels soort van preventief) slik
Daarna is het stuiteren op de golfjes naar het zeiljacht, waar weer een heerlijke lunch en warmte op ons wacht.
Ook zien we, als we op het achterdek stappen dat Leon 2 JOEKELS van kabeljauw en heeft gevangen voor het avondeten.
Eerst moet er nog van een borrelplank genoten worden terwijl we de haven van Husøy binnenlopen. Hierbij worden we ingehaald door een enorm groot vissers schip die nou nét naar die plek wil afmeren waar Olivier net water wil bunkeren.(al dagen niet meer kunnen douchen 🤥 )
Maar onder het genot van de borrelplank: kaas, crackers met paprika met humus, dadels met Rochefort, wraps met groentenmix, gooi ik mijn laatste blok oude kaas 🧀 erbij, dan komt er eindelijk plek aan de visafslag waar het enige watervulpunt is.
De keukenbrigade draait volop, terwijl de buitenploeg voorzien wordt van de borrelplank,(exclusief géén drankjes)op het dek. Al spoedig lopen de watertanks weer vol, en wordt meteen het dek en gangboorden afgespoten.
Daarmee wordt ook gelijk de planning voor vandaag aangepast met betrekking tot, én de voortzetting van onze reis morgen.
Géén loopdag meer vandaag, en een aangepaste vaar- en looproute morgen
Het avond diner is subliem, met de vers gevangen en gebakken kabeljauw moten.
Het ronde gesprek na het diner, bevat eigenlijk alleen maar superlatieven. Maar Allard en Olivier willen de échte onderscheidende reden weten waarom wij, en in de toekomst anderen voor deze reis zouden kiezen. Mijn reden van: de unieke combi: zeilen en sneeuwschoenwandelen, komt in de buurt, maar Herman heeft HÉT benoemd, maar niemand heeft het écht gehoord;
Welke bergliefhebber, gewend aan een bergsport reis, en al overnacht heeft in een HUT, TENT, in Oostenrijk 🇦🇹, Zwitserland 🇨🇭 of waar dan ook . B&B, lodge of whatever, maar heb je dat dan OOIT gedaan op een (zeil-)yacht
Morgen… varen, hopelijk met wind, en niet alleen op de motor
De eerste ochtendtocht van Fjordgard naar Innerflåget wordt geskipt en dan varen we door naar het fjord bij Lyngvaēr met een traverse over het eiland naar Botnhamn: spannend.
…Nu: te bed
Woensdag 6 Maart
Geslapen als een roosje, ik vermoed dat dat komt, door het zware dekbed. Dat ga ik thuis eens uitzoeken; een soort van verzwaringsdeken.
Wederom een heerlijk ontbijt verzorgd door Laurence en Resi, havermout met kaneel, appeltjes en rozijnen, gekookte eitjes, en fruitsalade.
Met het buikje vol vertrekken we uit de vissershaven. Helaas geen wind, dus op de motor onderweg. We dieselen lekker door, maken een 10 minuten “pitstop” om op 35 meter diepte te vissen.🐟
Wat een pech, zowel Allard als Laurens vangen helaas niets.
We naderen langzaam onze afzetplek voor onze sneeuwwandeling.
Tot later.
Vervolg 6 Maart 2024
We worden door Olivier naar het strandje gebracht met de bijboot. Het lot heeft bepaald dat Leon, de vader ván…meegaat op deze sneeuw wandeling.
Maar dat heeft hij wel te danken aan Laurens, die gekozen heeft om op de Moondance te blijven (de Lucky bastard, want hij blijkt tijdens onze wandeling, WÉL hebben kunnen zeilen samen met Emma en Olivier…FOMO 😡)
De sneeuwschoenen en telescoopstokken in het gelid liggen keurig op het strand.
Een oude, maar nog goede plastic bak, die aangespoeld op het strand ligt, slijt ik nog aan Olivier die al bezig is terug te varen.
Welnu; de “flappers” gaan onder de schoenen, en het gaat los. De lijnen die we in de helling lopen zijn erg mooi. Tussen 2 beekjes op de hellingrug, kruisen we naar boven. Hier en daar moet het beekje via een sneeuwbrugje worden gekruist.
De rug voelt al wat zweterig aan als de hellingshoek hier en daar toeneemt, maar met af en toe een blik achterom, zien we de @Moondance wegzeilen uit de baai, en voor ons, de witte massa toenemen.
Hier en daar een korte pauze voor een snack, een boterhammetje uit het lunchpakket met wat thee of bouillon uit de thermosfles geven hernieuwde energie.
De berken bosjes en dus ook de boomgrens zijn we nu voorbij, we zien sporen van elanden, raindeer en sneeuwkonijnen en sneeuwhoenders. Ze zijn hier wel, maar we zien ze niet, wij zijn immers in hun wereld.
Nu komen we hoger, en de sneeuwvelden laten windholen zien. Door de stormachtige winden hier, zie je de mooiste patronen en reliëfen in het sneeuwoppervlak.
Veel verder vóór ons zien we op de kam een eenzame steenman, dat wordt ons richtpunt.
We hebben, meer naar links op die kam al eerder een bewegende stip gezien, er zijn dus meer mensen op deze eenzame berg.
Wij stijgen verder naar een soort van natuurlijk rustpunt, waar ik met mijn pijnlijke knie, mijn rust- en hoogste puntje denk te hebben bereikt. Resi vindt ook een langere pauze prettig.
Ik vraag, om geen mogelijke spelbreker te zijn, of anderen nog graag door willen voor de top van de Astirind (749 Mtr hoog), dan wachten Resi en ik hier op een prettige rotsblok, met prachtig uitzicht op deze prachtige besneeuwde bergen en fjorden rondom ons.
Bekertje thee, biscuitje met babybel en smeerleverworstje.
Als wij daar zo lekker zitten te genieten, komt er plots een gezelschap aanzetten 7 personen, man vrouw. De eerder waargenomen bewegende stip.
De schijnbaar leidende gids? Met een grote kaart in geplastificeerde map, geeft weinig respons op onze groet. Wat dan ??
De groep kruist voorbij, redelijk uiteengeslagen. We zien Allard mer Herman en Leon al voor hen, de courniche naar links oversteken.
Veel later volgt nog een vrouwelijke klimster.
Ook, en tóch, groeten wij haar, en zowaar zij stopt, en in haar beste Engels antwoord zij, dat zij van Belgique is.
Op onze vraag van waar zij komt, blijkt zij 30 km verderop van mijn woonplaats (Maastricht) te komen nmlk Luik/Liëge.
Haar groep voornamelijk Franstaligen, komen van Namur. Aha vandaar die koele reactie.
Na 40 minuten komen onze 3 mensen terug, van de rest geen spoor, behoudens een stip op de berg die op de rugzak zit te wachten?
Compleet als we weer zijn, vangen we de afdaling aan, het terreinoppervlak is niet makkelijk, de door de wind uitgeholde, dan weer opgeblazen ondergrond, dan weer deels gesmolten en weer opgevroren, vraagt, zeker van mij, met mijn (gisteren overbogen arthrose-) knie, behoedzaamheid en focus, om de controle van de knie te behouden.
Nu komen we op een hoogte, dat we in het fjord links van ons, af en toe zicht krijgen op de onder ons varende @Moondance.
Wat schitterend om dat op deze hoogte te zien !
We hoeven eigenlijk niet meer ons spoor te bepalen, want plots stuiten we op het spoor van (1?2?) sneeuwscooters, die, (blijkt achteraf) tot, of vanaf het dorp reiken.
Om 17.37 uur? Arriveren we op de asfaltweg, 159 meter vanaf ons zeiljacht.
De samensmelting op de boot is hilarisch, Emma en Leon hebben gezeild, Olivier heeft GÉEN enkele vis gevangen, en Leon heeft zó genoten van de sneeuw ervaring dat hij tot grote ergernis van zijn zoon en schipper Olivier, heeft besloten, om samen met Allard de Everest te gaan beklimmen 🙈
Een wederom heerlijk diner wordt afgesloten met het dagelijkse rondegesprek of verbeterpunt, om vervolgens de beamer presentatie te kunnen bekijken van ons (mogelijk) vaar- en klimprogramma voor morgen Donderdag, en de Vrijdag en laatste dag naar Tromsø.
Welterusten…💤
Donderdag 7 Maart
Gisteravond nog deze sfeerfoto van de haven genomen voor het naar bed gaan. Iedereen ligt al 1 a 1 1/2 uur in zijn/haar kooi.
De stilte aan boord in deze haven, lijkt wel sprookjesachtig
Nou, ook maar eens naar bed.
Het is niet dat ik een writers block heb, maar om 20.oou thuiskomen van 9 uur sneeuwstampen met meer dan de maximale hoogtemeters is met een biertje op niet de ideale tijd dan
Wellicht morgen meer info.
WTR 💤
7 Maart vervolg
Goede morgen. Alweer de voorlaatste dag, ik ben benieuwd wat deze dag ons weer voor moois gaat brengen. Geslapen heb ik iig als een os.
Na alweer een perfect ontbijt, het moge duidelijk zijn dat Leon en Olivier fervente vegetariërs zijn, maar ze bereiden heerlijke gerechten, die niet onderdoen voor de carnivoor liefhebbers.
Ná de afwas springen we weer in de bijboot met onze gear en worden weer afgezet op een mooi zandstrandje.
Het is bewolkt, de minst mooie dag van een hele week zon, zonder enige neerslag, én met 3!! avonden met het meest fantastische Noorderlicht 🌈🌫️🤩
Het gaat vrijwel direct steil omhoog, en snel voel ik de lichaams hitte en transpiratie op mijn rug. We stijgen en dalen enz. De maximale hoogte is welliswaar 450 Mtr asl
maar met al dat omlag , omhoog,
Na anderhalf uur, een eerste kleine pauze. Alle kleding plakt. en met zo’n rustpauze koelen we weer snel af. Dus door.
We zitten nog onder/ in de boomgrens.
Een labyrint van kleinere berkenboompjes, ze lijken allemaal dood, een enkel boompje wordt door een soort van zwam gebruikt als gastheer/vrouw.
Ná 5 km zijn we min of meer op het hoogste punt. Vanaf nu wordt het op en af, soort van “Nepalees “plat” We harken er nu voortduren hoogtemeters bij.
Dan komen we zo’n beetje boven, of hoogste gedeelte van de boomgrens. Het landschap verbreedt zich, en iedereen loopt min of meer zijn/ haar eigen spoor.
We zijn nietig klein in deze enorme eenzame omgeving. Je voelt je ZO klein, en krijgt enorm respect voor dít natuurlijke landschaps spectakel.
Na een goede stop voor thee mét, lijkt de bewolking te willen wijken. De vlakte waarin weg lopen verbreedt zich nog verder, en aan de linkerkant doemen zich een aantal hoge bergtoppen op.
Nu is Laurens niet meer te houden. Hij is de snelste en krachtigste van onze groep en hij krijgt permissie van Allard om te GÁÁN.
Hij stevent af op de tweede van de 3 die wij zien.
Ondertussen lopen Herman, Resi en ik gewoon honderden meters uit elkaar, ieder in zijn eigen flow en bubbel.
Een stip aan de horizon, een klein verwaaid boompje, is het punt om aan te houden, en daar te wachten op Laurens, die als een klein stipje hoger en hoger op de berg loopt, terwijl Allard onder aan de voet wacht, dan weer meebeweegt, parallel aan zijn route.
Herman, Resi en ik, wachten geduldig voor de samensmelting.
Dan draaien we de “hoek om” van de berg die ons naar het fjord in het dal moet brengen.
Er volgt nu een eindeloos durende route die níét altijd lijkt te dalen. Diverse stijgingen komen voorbij, en het begint licht te sneeuwen, en we voelen de kou die omhoog komt vanaf de nog lang niet zichtbare water van het fjord.
Dan eindelijk na een moeilijk lijkende en steile traverse in verijsd sneeuw, komen we langzaam weer bij de bekende berkenboompjes.
Hier wordt de hellingshoek nog een paar graadjes steiler, en dus lopen we nóg behoedzamer door allerlei soorten sneeuw: diep, korst, verijsd, nat, prut.
Als we dan, het is inmiddels al weer donker, en we het water menen te zien,floept er plots een scherp flits licht op uit de duisternis.
Het is Olivier die met zijn bijboot al die tijd al op het water zit te wachten.
Nat en koud hijsen we ons aan boord, een enkeling wordt zelfs de boot in gedragen.
Een beetje bibberendstappen we 20 min later aan boord van het jacht dat op een unieke locatie midden in de rivier aan een soort van losse dreigende kade.
Hup uit die boot, materiaal aan dek en naar binnen.
Terwijl de meeste aan een drankje gaan, sprint ik naar een heerlijke douche.
De borrelplank gaat er helemaal aan.
We zitten te genieten, en dán wordt ik door Leon, nogmaals verrast met een zeer persoonlijk en symbolische aquarel, met een mooi verhaal. Het scheelt niet veel of ik krijg vochtige ogen, maar dat is van de Fishermans friends. Dank dank
Ná het dankwoord van Laurens, een goede maaltijd, zakt iedereen wel door zijn hoeve.
De crew moet vroeg op en gaat zeer bijtijds naar bed, de rest volgt snel.
Ik blijf achter in mijn eigen bubbeltje, fotoshop mijn fotoboek, maar de kracht ontbreekt om ook nog te gaan schrijven
Wel te rusten, tot morgenvroeg
Vrijdag 8 Maart 2024
Om 6.30 loopt de biologische wekker ⏰ af.
Gisteren al wat spulletjes ingepakt, maar nu de puntjes op de I
Ons laatste ontbijt smaakt weer perfect.
Er is ons medegedeeld dat het getij in het laatste stuk varen naar Tromsø van enorme invloed gaat hebben. Als we tij tegen hebben kom je hier NÍÉT vooruit, maar Olivier heeft de het getijdentabel bestudeerd en als we om 7.oo u vertrekken, hebben we het getij mee, en uiteindelijk varen we met meer dan 8 knopen met de motor op minimaal.
Iedereen komt even kijken aan dek, naar de zeer zichbare getijdestroom.
Tromsø komt in de verte al in zicht, en Leon vraagt of ik het aquarel nog bij de hand heb, want hij wil tóch nog een detail, toevoegen om het te vervolmaken.
Als we bijna onder de markante brug doorvaren, draaien we linksaf (over bakboord dus) een haven(tje) in.
Met uiterste precisie prikt onze schipper de bot aan de kade.
Dan moet er veel gebeuren of gebeurd zijn:
De dekbedovertrekken, kussenslopen en hoeslakens moeten eraf, om vervolgens te worden gewassen en gedroogd voor de volgende gasten: één Zwitserse vrouw mét skigids heeft de hele boot afgehuurd. O en L zijn benieuwd hoe dit zal zijn.
Vervolgens moet water bijgevuld worden, de materialen van boord: stokken, sneeuw wandelschoen, telescoop stokken, bagage etc.
Het plan om gezamenlijk nog koffie te gaan drinken, komt in het gedrang, en we gaan richting de bus die ons naar de luchthaven brengt.
Het inchecken, controle en boarden verloopt soepeltjes, en een kwartiertje later zitten we aan de hamburger en wat dies meer zei.
Stipt 13.oou vertrekt ons SAS 🇳🇴 vliegtuig naar Oslo, waar we 15.oou arriveren.
Om 17.30 onze vlucht ✈️ naar Amsterdam
Wereld van Sjarel® 