Göschenen Alp 2021

Huttentocht Göscheneralp Zwitserland
24 juli – 1 augustus 2021

Het gaat niet om de prestatie
maar om de beleving

Sjarel Verhoeven
Paul Robbertz
Mai Broex
Thijs Niesten
Ingrid Mol
Herman Niesten
Resi Niesten

Zaterdag 24 juli 2021
Nederland naar Göschenen
Herman
Om 06.15 uur vertrokken. Na een voorspoedige reis waren we rond 1600 uur in Göschenen. Bij het eten dacht ik een speciaalbier van de streek te hebben besteld, maar tot mijn teleurstelling was het een soort appelcider. De smaak heb ik later weggespoeld met een Erdinger.

Resi
Herman en ik vertrekken op zaterdag; een extra acclimatisatiedag. Via Luxemburg (goedkoop tanken) en Frankrijk in 6 uurtjes naar Basel, waar we in een korte file terecht komen voor de grens met Zwitserland. Rond 1500 uur komen we aan in Göschenen en slapen in hotel Weisses Rössli. Hotel Krone, waar we de volgende dag zullen slapen, was helaas al volgeboekt. De weersvoorspellingen voor de komende week zijn niet zo best.

Zondag 25 juli 2021
Nederland-België-Oostenrijk naar Göschenen (1111m)
↑ 578 ↓ 578 hm (voor Thijs, Ingrid, Herman, Resi)

Sjarel
‘Uitgezwaaid’ door een foto van Daan en Sophie. Aankomst in Göschenen om 15.15 uur. Alle weertypes onderweg: zon, bewolking en regen. Op het laatst nog een vervelende file vóór de Gotthardtunnel. Mai kon het niet laten om in deze shop nog wat te ‘winkelen’.

Paul
Om 6 uur staat de auto van Nico en Mai met Sjarel voor de deur. Lange tijd geleden dat ik de Belsje heb gesproken, met een kaartje tijdens Kerst-Oud/Nieuw als uitzondering. Mai kletst ons, net als vroeger, nog steeds de oren van de kop 😉. De bagage wordt geïnstalleerd en daarna op weg. Helaas is de route via Koblenz (vanwege de overstromingen) plots toch afgesloten. Een iets langere reis via Frankfurt volgt. Om 1530 uur komen we aan in Göschenen waar de Niesten-bunch ook al bij het hotel is gearriveerd. Biertje en welkom op het terras van hotel Weisses Rössli. We installeren ons daarna in hotel Krone, waar ik al eerder was. Er is niets veranderd. De krakende vloer zorgt ervoor dat Sjarel op zijn tenen loopt. Lekker gegeten: geschnetzeltes en boontjes.
Na afloop ‘tunnel excursie’ in het dorp.

Ingrid
Na ettelijke dagen voorbereiding is het vandaag zover. Uitgezwaaid door Sanne vertrekken we om 0745 uur uit Emsreutte. Tanken, franken halen en dan op weg. Een mooie route met af en toe zon en veel wolken. De laatste paar kilometers even file.
Om 1100 uur zijn we in Göschenen en worden hartelijk door Resi en Herman ontvangen. Na een kop koffie/thee omkleden (met geleende broek van Herman voor Thijs, die zijn wandelkleding voor vandaag thuis heeft laten staan).
Rond 1215 uur lopen we richting Göscheneralp via de zuidkant van de rivier, steken deze over en gaan via de Regliberg (1680m) terug. Circa 1545 uur op “P”. Heerlijk inlopen en droog!
Al gauw komt de rest van de groep aan en drinken we weer iets op het terras van hotel Weisses Rössli. Even voor 1700 uur vinden we onze kamer in hotel Krone, lekkere douche en verheugen ons op een lekker avondeten. Smakelijk.

Herman
Goed geslapen, ontbeten en gewacht op Thijs en Ingrid. Zij arriveerden rond 1100 uur. Lekker koffie en thee gedronken. Daarna wandelen in de omgeving. Aangezien Thijs een tas met wandelkleren thuis had laten staan en de broek van Ingrid duidelijk te klein en te kort was, heeft hij een broek van mij geleend. Na ons inlooptochtje troffen we rond 1500 uur Paul, Sjarel en Mai. We hebben ons gezamenlijk gemeld bij Hotel Krone. Na een leuke avond en een lege fles wijn lekker geslapen.

Resi
Op zondag treffen we Ingrid en Thijs al vroeg. Omdat het weer nog goed is, gaan we voor een korte ronde door het bos, steil trappenpad omhoog naar Regliberg en via het bospad, dat we morgen omhoog zullen lopen, gaan we omlaag. Maar voordat we konden vertrekken was er nog een omkleedpartij, omdat Thijs zijn wandelkleding nog thuis in de kamer stond. De broek van Ingrid was aan de krappe kant en had hoog water, de broek van Herman paste beter. Na enkele oergeluiden onderweg was Herman wel blij dat Thijs zijn eigen onderbroek aan had.
Paul, Sjarel en Mai arriveren om 1530 uur in Göschenen. We drinken eerst wat bij Weisses Rössli en checken daarna in bij Hotel Krone. Iedereen verfrist zich even en daarna genieten we in de gezellige bar van een heerlijke maaltijd.

“Ärgere dicht nicht über etwas dass du nicht ändern kannst”
“Du kannst dein Leben nicht mehr Tagen geben, aber kannst dein Tag schon mehr Leben geben”

Maandag 26 juli 2021
Göschenen – Salbithütte (2105m)
↑ 1059 hm

Resi
Op maandag starten we met onze eerste dag van deze huttentocht door het Göscheneralp gebied. Onderweg test iedereen of de regenkleding snel beschikbaar is (het regent), en weten we ook weer wat het is om alles aan te doen en vervolgens na 10 minuten weer alles uit te trekken (het stopt met regenen).
Aangekomen in de Salbithütte worden we ontvangen met Holundersaft, waarvan Paul gelijk een glas over de tafel gooit. We zoeken onze kamer/lager op (4 boven, 3 beneden).
Wat heb ik dit gemist…. ??!! Het gesjravel met 7 man op 2m², rugzakken uitkramen, alles weer opbergen en ervoor zorgen dat je de dag erna alles weer vindt….vinden we dit echt leuk??
Na een heerlijke kop soep kruip ik lekker een uurtje in bed en als de anderen nog een uurtje gaan wandelen, drinken Sjarel en ik een liter thee.
Sjarel
Nadat we de auto’s op strategische plaatsen hebben geparkeerd, vertrekken we uit Göschenen (1100m). Het is even zoeken naar de insteek maar die is toch snel gevonden. Nu gaat het gestaag omhoog door het bos. De voorspelde regen blijft vooralsnog weg. Ondanks de schaduw in het bos wordt het steeds benauwder. Het zweet stroomt rijkelijk en de T-shirts worden natter en natter. We ontmoeten Thijs en Ingrid zo’n beetje halverwege, omdat zij hun auto, voor later deze week, wat verder in het dal hebben geparkeerd. Als we dan na een kleine pauze vertrekken, begint het toch te regenen. We trekken onze regenjassen en – broeken aan en de regenhoes gaat over de rugzak. Na een laatste stukje bos lopen we boven de boomgrens uit. Nu worden het paden en rots-traptreden, de lucht wordt ijler en ijler en op 2110m komen we bij de Salbithütte. Na een grote kom heerlijke zoute soep even lekker verfrissen. De regen wijkt weer en opnieuw komt het zonnetje tevoorschijn. Het is nu ECHT genieten van een biertje op het terras.

Herman
Na het verplaatsen van de auto’s zijn we op pad gegaan. Alleen maar omhoog, omhoog, omhoog. Maar gelukkig bleef de voorspelde regen achterwege. Omdat we vroeg in de hut waren, hebben Thijs, Ingrid, Paul, Mai en ik nog een leuke wandeling gemaakt in de omgeving. Thijs en Ingrid wilden naar een topje in de buurt. Paul en Mai bleven steken bij een meertje. Ik ben met Thijs en Ingrid doorgelopen, maar ook ik haakte af na een tijdje. Thijs en Ingrid, de berggeiten, liepen door, maar ook zij hebben het eindpunt niet gehaald, omdat onweer en regen dreigde.

Paul
Ontbijt om 0730 uur. Gelukkig is het droog. We herplaatsen de auto’s richting Hospental. We laten Sjarel net niet achter bij een klettersteig op een pas. Ik vergeet bijna om te betalen in het hotel. Gelukkig komt Sjarel dat corrigeren (€ 120).
Redelijk stijgend door het bos, achter de COOP winkel, richting Regliberg-hutje. Verder gaan de regenjassen en -broeken 6x aan en uit. Dit jaar in tegenstelling tot 2019 geen sneeuw. Om 1245 uur komen we aan in de Salbithütte. Eten wat en maken nog een korte tour. Thijs en Ingrid verdwijnen in een rotsspleet, waar Mai van denkt dat dit een soort tunnel is die bij de hut uitkomt.

Belgische woorden

• Luiken (raam): blofetures
• Schroevendraaier: tournevis

Ingrid
De hut is eenvoudig maar prima. De kamer voor 7 personen krap, maar praktisch ingericht. Sanitair in de kelder is erg koud en vochtig, maar schoon. Na een glas holundersaft en een kop soep wordt er een beetje gerammeld met de rugzakken en inhoud. Daarna keert de rust terug. Van de zon genieten, wat slapen en om 1515 gaan Herman, Thijs, Paul, Mai en ik nog even wandelen. Paul en Mai hebben erg van de natuur genoten en een rustigere kleinere ronde gedaan om een meertje. Herman, Thijs en ik gaan verder over de rotsblokken en na een poosje stijgen vond Herman een pauze fijn om te fotograferen en te rusten. Thijs en ik zijn nog tot de mist gelopen die over de toppen van de kam hing. Toch maar gauw naar beneden en langs het meertje terug. Vlak voor de hut begint het te regenen (1700 uur). In de hut even bijkomen, wassen en om 1830 uur avondeten: soep, risotto, sla en pudding. Prima. De buiken zijn vol. Voldaan gaan we dag afsluiten.

Dinsdag 27 juli 2021
Salbithütte naar Voralphütte (2126m)
↑ 730 ↓ 700 hm

Sjarel
Gisterenavond met Thijs een partijtje schaak gespeeld. Dat ging goed tot het laatst, toen ging het mis. Om 2130 uur iedereen al te bed; Thijs, Paul en ik een half uurtje later. Het wordt een slechte nacht. Om 2300 uur al mijn eerste plaspauze en wakker tot 0100 uur, Gesnurk etc. In ieder geval al voor 0600 uur activiteit op het lager. Mai en ik sluipen uit de kamer. Om zo weinig mogelijk geluid te maken rangeren we onze spullen op de gang. Om 0700 uur een goed en uitgebreid ontbijt en om 0800 uur ‘sjarp’ op weg. Eerst gaat het stevig omhoog naar het Lücke. Na een verdere stijging via een blokkenveld komen we bij de Anstieg van de brug. Spannend. Later volgt nog de klettersteig. Eerst met een ladder naar beneden, daarna volgt een goot (zogenaamde rinne) en dan gaat het met een ladder 70m steil omhoog. Het is GENIETEN. We zijn wel vermoeid, dus eerst nemen we een ruime pauze. Vanaf nu gaat het weer alpiene omhoog. Mijn rechterbeen wordt steeds slechter en met twee linke valpartijen gaat het tempo bij mij helemaal out. Moeizaam en met het tempo van een beginneling komen we na 7 uur aan in de Voralphütte. Ik zak daar helemaal door mijn ‘hoeven’. Lager inrichten, verfrissen en bier!

Paul
Na een redelijke nacht, desondanks toch vaak wakker geweest. Om 0800 uur stipt op weg voor de wit/blauw/witte alpine route, met een mooi uitzicht op de Salbithütte. Het is gelukkig droog en dat blijft zo de gehele dag. Rond 1000 uur zijn we ter hoogte van de hangbrug. Ik vind het wat minder imposant dan gedacht. Thijs rent al heen en weer, terwijl de rest de klettersteigsets aantrekt (mooi spul). Sjarel doet zijn nieuw helm op zijn hoofd met de live camerabeelden van ‘LiveSjarel.nl’; door heel Nederland te volgen. De oversteek van de brug is leuk, de ladders erna gemakkelijk. Verder op weg naar DE ladders. Eerst een goede kabel langs een rotsplaat, daarna een tricky stuk door geröll. Gelukkig door middel van touw en kabels goed te zekeren. Thijs ziet dat anders 😉.
De ladders erna met stijgbeugels zijn ook leuk om te doen. Komen allemaal goed boven. Na 20 minuten rust verder door weide en rots. Enkele steenbokken met jonkies in het veld. Mooi om te zien. Na nog eens 1,5 uur is de hut in zicht. Deze is helemaal gerenoveerd, zonnepanelen rondom. De Wirt heeft ze niet allemaal op een rijtje en is verlegen bij het compliment uit de andere hut. Hij ‘vergeet’ één glas wijn in te schenken en serveert een hele fles Nero Italiaanse wijn. Die is wel lekker (€ 38,-). Na 3x toepen, Thijs wint 2x, om 21.30 uur naar bed. Besluiten om morgen niet de alpiene route te lopen.

Herman
Ook nu weer tegen de verwachting in goed weer. In de middag rond 1500 uur zou het gaan regenen De tocht is enerverend, spannend, uitputtend en uitdagend; alles wat in één dag in een bergsportweek samenkomt.

• De brug: de overgang ziet er indrukwekkend uit, de oversteek blijkt een makkie
• De eerste trap: ziet er uitdagend uit maar is goed te doen
• De klettersteig: op momenten makkelijk, dan weer spannend. Mai, Sjarel en Paul hebben deze op een andere manier gedaan dan Thijs, Ingrid, Resi en ik. Hierover volgt in de hut nog een discussie; foto’s moeten duidelijkheid geven.
• De tweede trap: deze was langer dan de eerste en zag er van beneden gezien best wel spannend uit. Uiteindelijk heeft iedereen ook deze hindernis overwonnen. De een met meer knikkende kniën dan de ander.
  In de hut komen de verhalen over hoe ieder voor zich deze dag beleefd heeft.

Ingrid
Even voor 6 uur al wakker en na een lange lig (9 uur) nu maar lekker eruit. Het weer is nogal somber, maar we zien het wel. Voor het ontbijt al veel ingepakt, waardoor we na het ontbijt bijtijds wegkunnen.
Het weer klaart op en ik verheug me al op de hangbrug en ladder. Dat is ook erg leuk. Even verderop komen een paar uitdagende passages die op zich ook leuk zijn om te doen. Jammer dat ik even aan een rots tik met mijn rib. De zoveelste keer. Tape, tabletten en verder gaan, met nog een aantal stukken die concentratie vergen om omhoog te komen via 3 ladders.
Veel blokkenwerk, gaat goed, veel stijgen en dalen tot we rond 1500 uur bij de hut aankomen. Voldaan. De honger steekt de kop op en zo is een kop thee met een abrikozenkoek een ideale oplossing. Een mooie ruime slaapkamer, lekker opfrissen en de avond kan komen.

Mai
Fijne dag. Ondanks slechte voorspellingen al 2 dagen droog aangekomen in de hutten. Eén jaar geleden had ik dit niet kunnen denken. Met knieprothese en na borstkanker (met heftige behandeling) toch weer de bergen in. Ik ben zeer dankbaar!!!!. Dat ik dit weer kan en mag. ‘Leven’ toevoegen aan de jaren die nog gegund worden, is de leuze van de hele groep.

Resi
Voor deze dag zijn we naar dit gebied gekomen…het hoogtepunt van de week, de Salbitbrücke. Er zitten weliswaar nog 2 laddertjes bij, maar niet iets om je ongerust over te maken!? De brug was cool. De ladders oké. De rest ging buiten mijn comfortzone. De anderen hebben hier meer van genoten dan ik. Het was een technisch zware tocht. Traverseren door kiezel en zand, het maken van grote stappen omhoog (met rugzak) langs de wand op ijzeren treden, continu concentratie…het kostte veel energie en zorgde ook voor trillende benen. Het stukje aan het roze touw en vervolgens ongezekerd langs de wand achterste voren omlaag heb ik op dat moment maar even geblokkeerd. Je mocht hier gewoon NIET vallen of een misstap maken. In de ‘evaluatieronde’ achteraf in de hut werd dit deel van de klettersteig nog eens doorgenomen….welk roze, blauw, grijze touw, en met of zonder knopen is nu wel of niet gebruikt. Thijs heeft me heel rustig door deze hele klettersteig geloodst, anders was ik zeker teruggekeerd, en had ik nog een keer mogen genieten van de brug.
Maar toch knap gedaan van dit stelletje senioren (60-plussers).

‘Herman neemt alleen wat risico met klettersteigen en wat bitcoins, maar met toepen is hij erg behoudend’
Thijs kan niet schrijven, fietsen of zwemmen anders was hij wel triatleet geworden.

Sjarel
Het is 2100 uur als iedereen aankondigt om (al) naar bed te gaan. We hebben een lange dag achter de rug. 7 uur lopen voor een route van 4.45 uur. Het diner was goed maar basaal (spaghetti). Eerst hadden we ons bij de open haard geïnstalleerd en ons te goed gedaan met toepen, verslag schrijven etc. Als iedereen dan toch aankondigt om het lager op te zoeken, denk ik “doe eens gek en ga ook om 2100 uur in je mandje”. Als dealer voorzie ik Mai nog van wat spirituele medicatie en neem er zelf ook maar eentje…met resultaat; ik val snel in slaap en wordt ‘pas’ om 0100 uur wakker. Er zijn dan al enige sanitaire activiteiten geweest en ik doe mee. Een half uurtje wakker en daarna geslapen tot 0630 uur; uniek voor mijn doen.

Woensdag 28 juli 2021
Voralphütte naar Bergseehütte (2370m)
↓ 807 hm (naar Göschener Alpstrasse 1319m), ↑587 (vanaf Berggasthaus Dammagletsjer 1783m)

Sjarel
Een karig ontbijt om 0700 uur in de gerenoveerde hut, waar nog veel bouwactiviteiten plaatsvinden. Om 0800 uur weg in de regen. Ik heb wat zorgen vanwege mijn instabiele been. We hebben eerst miezer, dan weer miezer, soms weer droog en dan weer gewoon zeikregen. Onderweg zien we zeker 16 zwarte salamanders; zij houden dus van regen. We dalen en dalen en komen rond 1030 uur onder bij de bushalte. De bus is al weg en we moeten nog 1.15 uur wachten in de stromende regen. Een stel wegwerkers bieden aan (na verzoek van Ingrid) om 3 personen naar hotel Berggasthaus te brengen. Dat is dan voor de dames. Thijs, Herman, Paul en ik taffelen zeiknat de berg op. Het water stroomt over de weg, bijna ‘enkelhoog’. Na enige tijd zien we een groot overdekte carport waaronder wij schuilen. Het is nu: óf 30 minuten wachten op de bus of 30 minuten door de regen verder omhoog lopen. Het wordt het eerste….dus, busje, busje komt zo…. Verkleumd komen we aan bij het hotel, de natte ‘prul’ uit, beetje drogen en vooral opwarmen. Warme koffie, warm eten schnitzel. Er volgt groot overleg over de route van de komende dagen. Thijs en Ingrid besluiten af te dalen naar warmte en een warm bad. Pijp en cognac bij zijn dochter Sanne.

Als Thijs en Ingrid uitgezwaaid zijn, lopen we in volledige regenkleding omhoog. Maar na 15 min gaat de regenkleding al weer uit. We gaan gestaag in serpentine paadjes omhoog. Het is vochtig en we hebben weinig uitzicht. Op een gegeven ogenblik kunnen we in een kort moment de hut ontwaren. We worden allerhartelijkst ontvangen door Erica, en hebben een lager voor ons vieren. In het vervolg van eerdere avonden gaat iedereen op tijd naar bed. Paul moet nog afrekenen, en we hebben een gezellig onderonsje met Erica onder het genot van een schnaps. We moeten de groeten doen aan de huttenwirt van de Dammahütte Ariën.

Herman
Een dag met regen, regen, regen, regen, regen. Eentonig maar waar. Gestart met regenjas en regenbroek. Van een beetje ‘fiezelregen’ gaat het in de loop van de ochtend naar kletterende regen. Beneden aangekomen bleek tot overmaat van ramp ook nog dat de bus net vertrokken was. We hadden net besloten om te gaan lopen, toen Ingrid aan 2 werklui vroeg of zij bereid waren om ons een lift te geven. Dat kon maar alleen voor 3 personen; de dames kregen de voorkeur. De mannen gingen lopend verder. Dat lopen ging goed maar we werden natter en natter, totdat we langs een carport liepen waar ook (hoe toevallig) een bushalte was. We konden nog een half uur lopen of een half uur op de bus wachten. De keuze werd snel gemaakt; we stonden niet meer in de regen en de tijd van aankomst was gelijk. Waar we geen rekening mee hadden gehouden was dat je in een half uur in kletsnatte kleren toch snel afkoelt. Toen de bus dan nog eens 4 minuten te laat arriveerde, waren we zo blij dat we zonder mondkapjes de ingang bestormden. De bus bracht ons naar het eindpunt waar Resi, Ingrid en Mai in het hotel op ons zaten te wachten. Na een heerlijke maaltijd en discussie tussen Thijs en Ingrid (wel/niet meegaan naar de Bergseehütte) en tussen de anderen besloten we dat we door zouden lopen naar de Bergseehütte en Thijs en Ingrid naar Sanne en Lucas zouden rijden. De tocht naar de Bergseehütte was stevig, zeker met de toch al natte kleren, maar uiteindelijk gearriveerd in de hut was het leed van deze lange regenachtige dag snel vergeten.

Paul
In steekwoorden:

• Regen, regen, regen, heel veel regen.
• De bus is weg
• 3 vrouwen in een bedrijfstaxi
• 4 mannen in de regen tot aan de carport
• Postbus met dikke CHF
• Berggasthaus Dammagletsjer opdrogen t-shirts Dyson
• Vettige rösti (buikpijn)
• Annulering Chelenalphütte en toch weer niet
• Thijs/Ingrid naar huis (…watjes!)
• Lekker tochtje naar de Bergseehütte met wirtin lieftallige Erika
• Prima spaghetti gegeten

Mai
Het lager voor ons vijven alleen is luxe. Na nog maar eens een kattewasje in ijskoud alpenwater krijgen we (alweer) spaghetti. Het glijdt goed naar binnen, maar is wel pittig (en veroorzaakt nog meer een droge mond). Na het eten moet ik naar de kelder voor een plasje en ik geraak bijna niet meer naar beneden…wat een spierpijn in de bovenbenen! En ik ben niet de enige. Niet alleen ik heb moeten inleveren, maar ik hoor meer stemmen o toekomstige huttentochten wat rustiger aan te gaan doen. Ben het er helemaal mee eens. We zijn tenslotte 60+. De bergen zullen ons blijven lokken. Willen we er nog lang van genieten, dan zullen we ons moeten aanpassen. De bergen gaan zich niet aan ons aanpassen.

Donderdag 29 juli 2021
Bergseehütte naar Dammahütte (2438m)
↓ 557 hm (naar Göschener Alpstrasse 1319m), ↑625

Resi
We nemen hartelijk afscheid van Erika in de Bergseehütte. Robbertz heeft goede punten gehaald bij haar en de avond van te voren zijn Sjarel en Paul dan ook getrakteerd op een heerlijke schnapps.
Ik heb goed geslapen, weliswaar met een brufen en een dormison. Langzaam lopen we de berg af, afwisselend loopt de een en dan de ander voorop. Het is een prachtige zonnige dag. Bijna beneden buigt het pad naar rechts en lopen we parallel aan het meer. Het pad loopt door kleurrijke bloemenvelden. Aan het einde van het meer steken we de rivier over en houden we een wat langere pauze. Vervelend dat het plekje op een platte rots al bezet is 😉, morgen bij het naar beneden lopen een tweede kans.
Ondanks het feit dat we de nodige hoogtemeters moeten overbruggen, blijft het lopen ontspannen, vooral ook door de prachtige uitzichten op sneeuwvelden en gletsjers. Bij een sneeuw/ijsveld nemen we dan ook pauze om gewoon te genieten.
In de verte zien we de vlag van de Dammahütte al, dat zijn nog wel wat hoogtemeters, maar we zijn toch in 50 minuten boven. We worden allerhartelijkst ontvangen door de chef en de cheffin, maar achteraf blijkt dat de huttenwirt twee daagjes vrij heeft. De bar is buiten, de strandstoelen met uitzicht op een prachtig panorama staan klaar. Hier kan geen enkel Limburgs terras tegenop. We worden verrast met 2 aangeklede hamburgers (van gisteren) en gebakken aardappeltjes, heerlijk. We krijgen rabat, maar achteraf blijken ze toch CHF 20,- per stuk te kosten.
De rest van de middag tutten we wat aan, we wassen ons, we hangen wat in de ligstoelen en we oriënteren ons naar de einstief van een wel erg luchtige klettersteig. Gelukkig die hoeven we niet te doe. Morgen dezelfde weg naar beneden en dan naar boven naar de Chelenalphütte. Het avondeten wordt buiten geserveerd. De uitstekende bedieningen, het eten, de entourage evenaart met gemak een sterrenrestaurantbeleving. Daarna nog koffie en thee buiten op een bankje, heerlijk ingepakt in een paar schapenhare dekens. Paul speelt ‘ET come home’. Als het te koud wordt gaan we naar binnen voor een glaasje wijn. We bespreken de mogelijke tochten voor komende jaren en komen erachter dat de blauw/witte routes niet meer geschikt zijn voor deze 60+ers. Wellicht is een hop on hop off helikopterservice geschikter. Om 2100 uur lig ik in bed.

ps 1. de hut heeft maar 15 bedden en we liggen gezamenlijk op één lager. Ook de wasruimte en wc is gemengd.
ps 2. Sjarel is vannacht niet buiten gaan plassen, maar heeft een fles gebruikt en die achter een brandblusser gezet. Vannacht gaat hij het in het donker proberen, maar in de regen gaat hij ook niet naar buiten. Fingerspitzengefühl….voelen wanneer de fles vol zit.
ps 3. Paul heeft geen maximaal bereik met Jolanda. Alles geprobeerd, vroeg opstaan, laat naar bed, midden in de nacht.

Paul
Na alle regen toch weer zonneschijn. Na een allerhartelijks afscheid gaat het via dezelfde weg tot aan de koeien naar beneden. Rechtsaf naar het begin van het stuwmeer. Pompedom-paadjes met mooie uitzichten. Bij de geitenstal op de splitsing linksaf. De koffiestop op de platte steen is helaas bezet. Na een half uur pauze passeren we de plantsoenendienst en bereiken het kruispunt van de See-rundgang. Daar is het druk met dagjesmensen. Vanaf P1907 kiezen we voor de panoramaroute. Die is wat langer maar komt langs een mooi sneeuwveld, waar Her(man) altijd op het radje staat met foto’s maken en staat Resi weer eens op een sneeuwbrug. Maar ook dat gaat gelukkig weer goed.
Een laatste stijging van een uurtje zorgt voor aankomst op de Dammahütte. Rondom 180 graden bergen en gletsjerwereld. Fantastisch. Prima gastvrouw die precies weet wat we nodig hebben – hamburger-frites-drank.
Het is een kleine hut, maximaal 20 personen. W kunnen in zonnestoelen van het uitzicht genieten. We eten heerlijk buiten: sla, spätzle, fruitig toetje.
Top dag!!
Thijs en Ingrid missen veel vandaag.

Sjarel
We zetten koers richting stuwmeer, een lange afdaling bij het best wenselijke weer en uitzicht. Bijna beneden gaat het rechtsaf via de vele Almenweiden en alle koeien die nieuwsgierig op de paden staan Bij de brug en splitsing van de Chelenalphütte en Dammahütte houden we pauze. Dan door het struweel omhoog, de plantsoenendienst is bezig met groot onderhoud. Het eerste, maar vooral het tweede panorama is spectaculair. We banjeren rond. Over de sneeuwresten . Fotograferen en filmen in een poging de beelden vast te houden. Uiteindelijk zijn we dan toch in 50! min. boven. Een prachtige hut(je) met HÉÉL veel service. Niets is te veel, ligstoelen, hamburgers maken, het kan allemaal. We genieten volop. Het summum is dan ook, dat ons wordt aangeboden om buiten te eten. WAUW. Heerlijke gerechten vullen de magen. Als kers op de taart wordt dan later ook nog op 20 meter van de hut, koffie, thee, én espresso!! geserveerd Toch ook vandaag weer iedereen om 21 uur in het mandje. Paul en ik volgen drie kwartier later.

Mai
Wat een dag!
Prachtig weertje en een nog prachtigere omgeving. En ik word nog maar eens emotioneel (voor de zoveelste keer). Dat ik hier ben ‘ongelofelijk’ en ik dank ‘Hem’.

“Mijn herder ben jij, mijn God.
Langs veilige paden leidt gij mij, omwille van hun naam
Langs donkere krochten ga ik vrij en gerust.
Want wij zijn saam.”

Misschien melig, maar zo zie ik het.

Vrijdag 30 juli 2021
Dammahütte naar Chelenalphütte (2350m)
↓ 625, ↑542 hm

Sjarel
Een hele goede nacht gehad. Weliswaar om 3 uur wakker en eruit. Het regent buiten dat het z••kt en het toilet is buiten. Maaaar… ik heb voorzorgsmaatregelen genomen. Ik ga met gevaar voor eigen leven langs de levensgevaarlijke steile en smalle trap naar beneden. Hier kan ik mijn “ding doen” met behulp van een kleine fles “glowing in the dark” Hup, terug in mijn mandje. Als ik dan om 6.oou geruis hoor, blijkt het geen regen maar dat Paul naar het toilet gaat. Nu ik toch wakker ben (UNIEK) denk ik: snel, de spectaculaire zonsopgang bekijken. Ik maak een paar prachtige opnames. MOOI!

Het ontbijt is karig maar smakelijk, helaas geen Schwarztee. Na het ontbijt inpakken, een hartelijk afscheid van de jonge gastvrouw, en wegwezen. Om 8 uur zijn we via de panoramaweg op weg. Ik heb vandaag plotsklaps en blijkbaar een ‘superbeen’; weinig pijn en zenuwuitval. Het lopen gaat ook veel zekerder, minder instabiel. Ik ‘dans’ omlaag. Een korte pauze op de splitsing van de rundwanderweg en daarna een spannend stukje waar enkele kettingzekeringen zijn. Paul, Mai en ik hebben de hoek om geklaard en wachten op Herman en Resi. Dat duurt té lang, dus rugzak af en even terug lopen om te checken. 50 meter terug gebaart Herman dat alles oké 👍 is. Dus dan maar door. Als we weer allemaal samen zijn breekt de telescoopstok van Resi…K*T. Even een kort momentje van, als alles maar goed is. Gelukkig. Dan kunnen we toch verder, veel lager op de route door de ‘plantsoenendienst’ geharkt, gesnoeid etc, worden we achtervolgd en ingehaald door de geiten. Bij de splitsing naar de Chelenalphütte gaat het in een dik uur over Nepalees plat. Een sneeuwveld , speelt ons parten en hier verliezen we behoorlijk tijd. Nu, volgens de voorspellingen van Paul, een heel pittig stuk omhoog. De beloning is goed. Een mooie hut met prachtig uitzicht, óók voor de twee tortelduifjes onder op de bank. We genieten op het terras in de zon. Alle etenswaren van iedereen worden uit de rugzakken gehaald en gezamenlijk verorberd. Een goede maaltijd: puree met vleesbrood en ‘Kuchen mit ramen’. Natafelen en iedereen naar bed om 21 uur. Na-evaluatie door Paul en mij onder het genot van nóg een glaasje Merlot a €16,-

Resi
Voor elke halve meter moet je in de Chelenalphütte een mondkapje op.
Gevaarlijke schommel die je het dal in lanceert.

Mai
Morgen is alweer de laatste dag. Alleen nog afdalen. De week is omgevlogen.
Bij deze een woordje van dank aan de hele groep. Dat jullie het aandurfden om mij mee op sleeptouw te nemen. Na de laatste 21 maanden (knie en chemo) had het ook heel anders kunnen verlopen. Mijn dank is groot. Ik zal deze week nooit vergeten.

Zaterdag 31 juli 2021
Chelenalphütte naar Hospental via Göschenen
↓ 567 hm (naar Berggasthaus Dammagletsjer)

Sjarel
Het is een lange afdaling van de Chelenalphütte naar Berghotel Göschenensee. Lekker relaxed arriveren en uitgebreid eten en drinken De bus vertrekt pas om 14.15 uur. Als die dan vertrekt zijn we in 20 min “onder” ín Göschenen. We kunnen met hetzelfde ticket in de “Glacier-express“ trein naar Andermatt, via allerlei tunnels, lawine viaducten en sporen. In Andermatt even wachten en overstappen op spoor 4… maar waar is dat dan??
We bezoeken het prachtige ondergrondse station van Andermatt voor een korte sanitaire stop. Prachtig, schoon, geen enkele graffiti, nergens. Het laatste stukje spoor naar Hospental is slechts 10 min. verder. In de jeugdherberg, die we gereserveerd hebben, volgt een discussie met de uitbater over, of we nu wel of niet een lager of kamers hebben gereserveerd. Wat interesseert ons dat nou helemaal: we willen gewoon DOUCHEN!! Als iedereen dan fris en fruitig schoon is gaat het na een drankje richting restaurant. We zijn de enige gasten en worden prima bediend door de serveerster. Het eten is meer dan prima. Mijn nieuwsgierigheid wordt gewekt naar een gordijntje boven mijn hoofd. Paul is zo moedig om, na een hint van de gastvrouw, een blik te werpen achter het gordijn. Hij sluit snel het gordijn en kijkt zowel lachend als semi-verschrikt. Als Mai terugkomt van een sanitaire stop wordt ook zij té nieuwsgierig en wil ook kijken. Hierbij klimt zij via de bank richting gordijn. Maar dan stort een levensgroot hertengewei, “ein zehnenter“ van vele kilo’s omlaag. Schrik, tumult, en onrust bij het personeel. Is dat hert spontaan op Mai neergestort? en kan zij de restaurant eigenaar ‘aansprakelijk stellen’ 🙈 of lag het tóch aan Mai zelf. Ondertussen zijn er meerdere gasten binnengestroomd, dus wellicht heeft één van hen alles gezien… Moeten we die nu omkopen??😂 Het loopt allemaal goed af en in de miezerregen lopen we terug naar de jeugdherberg. De bedjes worden op tijd bezocht en we slapen allemaal slecht door de automatische verlichting op de gang, die bij iedere beweging aangaat en gasten die pas om 0.00uur arriveren en nog wat beginnen te ‘keten’.

Zondag 1 augustus 2021
Hospental naar huis (Paul, Sjarel, Mai) of naar Klosters (Herman en Resi)

Sjarel
‘s Morgens na het ontbijt bagage verdelen, donsslaapzakken aan Resi en Herman meegeven richting Allard. Resi en Herman gaan over een week nog een kampeertrektocht doen, dus maken zij nog een tussenstop in Swiss. Paul, Mai en Sjarel vertrekken om 8.45 uur en met wisselend veel regen arriveren we om 17.30 uur weer in het zuiden van Nederland. Allemaal gezond en wel thuis. Nu resten alleen nog de MOOIE HERINNERINGEN. Wat was het een mooie, pittige reis. Dank alle tochtgenoten!!! 🙏🙏

2